czwartek, 23 października 2008

SŁOWO

jeszcze nie tak dawno czarowało
brzmieniem strumieni
by spłynąć niczym kłoda
rzucona z impetem w wodospad

raz uwolnione nie wróci
jak synogarlica
nie usiądzie na brzegu okna

złamane jak drzazga wbite w skórę
boli nawet podczas snu
zgrzyta w zębach ziarnkiem piasku

czy jeszcze zalśni szczerością
spoza słomy nie zagłuszy dźwięków
jakie można z niego wydobyć


23.10.2008

15 komentarzy:

  1. bez cudzysłowienia w tytule ja bym dała, bo to jest też dla mnie wiersz nie tylko o 'dawaniu słowa', co sugerowałby ów cudzysłów, ale i o takiej konstrukcji i dekonstrukcji mowy, o możności i niemożności porozumienia. także o takiej niewrażliwości na słowo i na tych, którzy je do nas wypowiadają - to jest tu - spłynąć jak kłoda.
    są słowa ciężkie i słowa lekko rzucane na wiettr, w zasadzie nigdy nie wiaomo, jakiej masy nabędize słowo
    to jest też dla mnie wiersz o pisaniu.
    ciężko jest ze słowami, bo za nimi stoi cąły swiat, który ma się w słowie zrealizować,
    nie podoba mi sie cholera to miejsce słomowane, a to dlatego, ze kurcze ja lubię ten słomkowy poblask źdzbła i choć to miejsce ukute jest na powiedzeniu, to jednak w obrazie jakoś tak mi szoruje.
    czułkiem :)

    OdpowiedzUsuń
  2. a, kurcze, to mi tylko przy edycji wyskakiwał ten cudzyjsłów. a, nie ma go. git!

    OdpowiedzUsuń
  3. i ma szorować, bo choć ona piękna i błyszcząca, potrafi boląco dotknąć skóry

    ps.
    ja też lubię słomianość wszelaką i może kiedyś uda mi się pokazać ją z tej ładniejszej strony

    cmoki :)

    OdpowiedzUsuń
  4. wiersz do bani-bełkot.Idziesz w złą strone poezi.Wiksość tego nie rozumie.To łapiecie tylko chyba TY iWUSZKA.

    OdpowiedzUsuń
  5. nie miało być anonimowy.błąd

    OdpowiedzUsuń
  6. Zależy, Myszaczku, o jakiej większości prawisz. Wiem, że to nie Twoje klimaty. Nasze gusta rozeszły się w dwie różne strony już dawno temu, ale wiedz, że Asnyka lubię nadal, chociażby z sentymentu.
    buziaczki :)

    OdpowiedzUsuń
  7. nie, no trochę więcej osób je rozumie :)

    OdpowiedzUsuń
  8. masz racje nie wszystcy muszą lubić to co ja, a jak to przeczytać kilka razy to ma swoją wymowe. Buziaki.

    OdpowiedzUsuń
  9. Cieszy mnie już samo to, że przeczytałeś kilka razy, a to, że dostrzegłeś wymowę wiersza odczytuję, jako Twój postęp w czytaniu białej poezji (tej bez rymów).
    Rozumiem, że odwołujesz 'bełkot'? ;)

    OdpowiedzUsuń
  10. słuchaj Biń, a gdybyż dać jeszcze tę synogarliocę do oddzielnego wersu? co Ty na to?

    raz uwolnione nie wróci
    jak synogarlica
    nie usiądzie na brzegu okna


    i w tedydy to oczekiwanie wypieprzyć? oczywiście to zwykłe gdybania, ale daję Ci jeszcze pod roz wagę :))

    OdpowiedzUsuń
  11. waże, waże i coraz lżejszy :]

    OdpowiedzUsuń
  12. chyba już skończony. znaczy ja tak czuję, ze dalej to już trzeba by było ewentualnie zmieniać cały wiersz na nowo
    sądzę że już jest taki właśnie jaki chciał :))

    OdpowiedzUsuń
  13. Słowo, słowa... wypowiadane w różnych okolicznościach, ale nie "zachwaszczone" złymi intencjami, mogą być dobrym monologiem myśli, który przy odrobinie chęci, przerodzić się może w subtelny dialog z kimś innym, nawet jeśli mamy sobie coś do zarzucenia i do wyjaśnienia... ;)

    OdpowiedzUsuń
  14. Dobrze prawisz, Natko, słowa, słowa, wszechobecne słowa, towarzyszące nam przez całe życie.

    Tak czytając, co napisałaś, przypomniało mi się coś, co kiedyś przeczytałam, i co bardzo mi sie spodobało:

    " „Uważaj na myśli z nich rodzą się słowa, uważaj na słowa z nich rodzą się czyny, uważaj na czyny z nich rodzą się nawyki, uważaj na nawyki z nich rodzi się twój charakter, uważaj na charakter z niego rodzi się twoje wieczne przeznaczenie”

    OdpowiedzUsuń