ANNA GERMAN

Trzeba było serialu o ANNIE GERMAN, żeby w naszym kraju ożyła o niej pamięć, żeby znowu poleciały w eter mądre słowa jej piosenek. Obserwuje się wzmożony ruch w Internecie, kolorowe czasopisma prześcigają się w notkach i zdjęciach na temat Anny i jej rodziny, na światło dzienne wychodzi odkurzona książka o piosenkarce, w ruch wprawia się płyty z jej słowiczym głosem - rusza komercja. Wykorzystuje się dobry czas na zrobienie niemałych pieniędzy.
W sali koncertowej Radia Wrocław organizują wspomnienie o artystce – 1,5-godzinny spektakl słowno-muzyczny ‘Wędrująca Eurydyka Anna German’. Ceny biletów dużo wyższe od biletów na spektakle operowe. 

Z niecierpliwością czekam na niedzielny wieczór. Ciekawi mnie, jaką strawę duchową przygotowali, które spośród setki smaczków wyeksponują, na ile zachwyci mnie ostateczny smak serwowanych muzycznych specjałów.

Chyba jednak za dużo sobie obiecywałam. Już na samym początku pojawiło się moje rozdrażnienie spowodowane niewyraźnie dolatującymi słowami narratorki, która prowadziła program. Niewiele skorzystałam. Może to wina nagłośnienia, może nieodpowiednia akustyka sali, a może mój niezbyt dobry słuch i miejsce w jedenastym rzędzie od sceny, pozbawiły mnie słownej części spektaklu. Szkoda, bo lubię poezję, liczyłam też, że z czytanych wspomnień i listów Anny z podróży dowiem się o niej czegoś nowego.

Nadrobiła to nieco część muzyczna, z pięknym śpiewem Agnieszki Babicz. Były miedzy innymi Eurydyki tańczące, Człowieczy los, Malagenia, La mamma, Tango d'amore, Greckie wino, a także zaśpiewane po rosyjsku Gori, gori, Wychodzę sama na drogę… Piosenki zaśpiewane bardzo ładnie, zmysłowo, ale zabrakło tego dreszczyku, jaki potrafi przelecieć po plecach, gdy coś zachwyci mnie do głębi duszy. Zrobił to dopiero głos Anny German, który popłynął na zakończenie z pustej przestrzeni sceny. 

ONA JEST PO PROSTU NIEZWYKLE ORYGINALNA, JEDYNA W SWOIM RODZAJU… I NIE DO PODROBIENIA.